مهرداد درواع، دانشجوی رشته حقوق دانشگاه شیراز با طیبه سیاوشی،نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی و نایب ریس فراکسیون زنان مجلس به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن گفت وگو کرده و آن را در اختیار آبان پرس قرار داده. هشتم مارس، روز جهانی زن در بسیاری از کشورهای جهان گرامی داشته می شود. ۸ مارس روزی است که زنان جهان بدون توجه به گرایشات مختلف فکری، عقیدتی،نژادی و … به یادآوری موفقیت ها و دستاوردهای شان می پردازند. در حقیقت، این روز مجالی است برای نگاه کردن به گذشته در مسیر تلاش ها، منازعه ها و فعالیت های پیشین، و بیشتر برای نگریستن در راستای حرکت های پیش رو برای باز کردن راه در جهت شکوفایی استعدادها و فرصت هایی که در انتظار نسل آینده زنان است.
خانم سیاوشی مهمترین خواسته زنان کشورمان که بازتاب نیاز عمومی آنان در شرایط کنونی باشد، کدام است؟
به نظر میرسد مطالبات زنان ایرانی در سالهای اخیر کمی نسبت به دهه قبل شفافتر و مشخصتر شده است. اگر بخواهیم سنخ شناسی قابل قبولی ارائه بدهیم باید بگوییم که بخشی از این مطالبات حقوقی است که از جانب جامعه زنان دنبال میشود. برای مثال تلاش برای تعیین محدوده سن ازدواج، مساله دیه و برابری حقوق زن و مرد و حق طلاق و حق حضانت فرزند نمونههای مهمی هستند که در سالهای گذشته بیشترین فراوانی مطالبات را داشتهاند. بخش دیگر مطالبات زنان، اجتماعی است که در بخشهای شهری بیشتر دنبال میشود که ناظر بر افزایشمیزان مشارکت زنان در جامعه است. افزایش سهمیههای زنان برای دانشگاه و مشاغل، حضور بیشتر در عرصههای اجتماعی و مدیریتی مهمترین مطالباتی است که در جوامع شهری و غیر شهرینیز به چشم میخورد. بخش دیگری از مطالبات نیز ماهیت فرهنگی دارد که عمدتاً ناظر به استقلال و هویت شخصی زنان در جامعه مردسالار ایران است. مطالبات پیرامون مساله ورود به ورزشگاه و … در ماههای گذشته در صدر این خواسته قرار دارد. در نهایت میتوان گفت زنان در حال مهاجرت از حاشیه به متن جامعه ایرانی هستند و این اتفاق مدیون روند تغییرات فرهنگی در کشور و جهان و همین طور گسترش آگاهی و رسانههای مجازی نوظهور است.
چقدر به ایجاد تغییر در زیرساختارهای عدلی و قضایی کشور و عملی شدن آن در آینده خوش بین هستید؟
ما باید به آینده خوش بین باشیم و میزان آن به همت ما بستگی دارد. زنان و نمایندگان آنها در حاکمیت و جامعه باید هر آنچه در توان دارند برای گفت و گو هزینه کنند. مساله زنان در ایران نباید وارد فاز سیاسی شود چرا که حقوق آنها در زمره حقوق طبیعی است که در قانون اساسی به آن اشاره شده است. زنان چیزی بیش از قانون اساسی را دنبال نمیکنند و تلاش میکنند تا ظرفیتهای قانون را به نفع حقوقشان به کار بندند.
شما به عنوان نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی و فعال حقوق زنان فکر میکنید برای کاهش خشونت علیه بانوان در ایران، چه اقداماتی ضروری است؟
ما در مجلس تلاش کردیم تا با گسترش گفتمان حول محور لایحه خشونت علیه زنان (که هنوز در حال ویرایش در معاونت حقوقی قوه قضاییه است) گامهای عملی در این زمینه برداریم. باید اعتراف کرد که اقدام علیه خشونت کار آسانی نیست و موانع زیادی دارد. تعاریف خشونت در نظام حقوقی ما متفاوت از آن چیزی است که در رژیمهای حقوقی بین المللی به آن اشاره میشود. ما باید تلاشهایمان برای گفت و گو با مقامات سیاست گذار و حقوقی را افزایش دهیم. با این همهتلاش کردیم حداقل مساله زنان را از جامعه به صحن مجلس منتقل کنیم و این خود اقدام جدیدی بود که در این مجلس اتفاق افتاد.
دولت و نمایندگان ملت چه اقداماتی برای کاهش خشونتهای خانگی انجام میدهد؟ نهادهای مدنی و فعالان زنان چه حمایتهایی از زنان قربانی به عمل میآورند؟
دولت در معاونت امور زنان و خانواده اقدامات خوبی در زمینه تدوین لایحه مربوط به منع خشونت علیه زنان انجام داده است. امیدوارم این لایحه به انتها برسد و به سرعت تصویب شود تا زمینههای حمایتی بیشتری عاید زنان شود. در مجلس نیز ما اقداماتی انجام دادیم که در سؤال قبل به آن اشاره کردم. به نظرم مهمترین فاز برای حل مسائلی چون کاهش خشونتهای خانگی به رسمیت شناختن آن است. اگر دولت این وضعیت را به رسمیت بشناسد تحول بزرگی در اصلاح آن اتفاق می افتد. در این زمینه سهم نهادهای مدنی برای حل مساله بسیار پر رنگتر از دولت بوده است. چراکه آنها زودتر مساله را به رسمیت شناختند و برای حل آن راه حل ارائه دادند. آموزشهایمورد نیاز زنان در خانواده و آگاهی بخشی نسبت به حقوق زنان مهمترین اقداماتی بود که نهادهای مدنی به آن توجه کردند.
به نظر شما اصلاح قوانین نابرابر به وضعیت زنان، بیشتر کمک میکند یا تغییر فرهنگسنتی که نسبت به جایگاه زن درجامعه ایران وجود دارد؟
هر دو باید وجود داشته باشد. زنان هم از نارساییهای حقوقی و قانونی صدمه میبینند و هم از یک ساختار سنتی مردسالار. این تبعیض هم از بالا و هم از پایین جامعه زنان ایرانی را به انقیاد خود در آورده است. این روند البته در حال پوست اندازی است. زنان و دختران امروزی دیگر نمیپذیرند تا شاهد تبعیض سیستماتیک از جانب دولت باشند و همین طور از سوی فرهنگ مردسالار به محدودیت دچار شوند. راههای برون رفت زیادی را یافتهاند تا از مستقلاً از حقوق خود دفاع کنند.
قبول دارید حق ورود بانوان به ورزشگاه جز حقوق ابتدایی آنهاست و باید این مشکل، به طور اساسی حل گردد؟
ورود به ورزشگاه حق هر انسانی است و بانوان از آن مستثنی نیستند و باید بدون حاشیه این موضوع را دنبال کرد چرا که حساسیتها نسبت به این موضوع زیاد است ما در کمیسیون فرهنگی و فراکسیون زنان تلاش میکنیم که این مسئله را در تعامل با وزارت ورزش و وزارت کشور حل کنیم البته ورود به سالنها که چند سال پیش آزاد بود و بعد به دلایلی منع شد خوشبختانه شروع شدهکه اولین مورد آن سالن بستکبال (بازی بین ایران و عراق) بود که تقریباً زنان و مردان به طور برابر حضور داشتند.
در مورد بازی فوتبال من شخصاً مسئلهای که دنبال میکنم در سطح ملی است و امیدوارم نتیجهبخش باشد و بتواند به سطوح دیگر نیز تعمیم پیدا کند چون ما فکر میکنیم که باید تأمینامنیت آن را نیز مد نظر داشته باشیم. اگر بخواهیم شعاری و احساسی حرکت کنیم این یک راهاست و اگر بخواهیم همه جوانب را در نظر بگیریم و آنگاه حرکت کنیم این راه است که قطعاً با در نظر گرفتن همه جوانب گام خواهیم برداشت.
و سخن آخر؟
تشکر از این که فرصت را در اختیار ما گذاشتید؛ به امید آن روز که جنسیت،مبنای برتری اجتماعی نباشد و زن و مرد در کنار یکدیگر زندگی مسالمت آمیزی را رقم زنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر