تیمور خالدیان، فعال حقوق بشر ساکن ملایر که در اعتراضات دی‌ماه بازداشت شد به کمپین حقوق بشر در ایران گفت
در پاسگاه نیروی انتظامی، به شدت ضرب و شتم شده و ماموران با باتوم او را به نحوی مورد آزار و اذیت بدنی قرار
داده‌اند که تا پس از آزادی نیز نمی‌توانسته بنشیند و راه برود.
تیمور خالدیان، کارگر تولید مبلمان ۳۵ ساله، روز دهم دی ۱۳۹۶ و در جریان اعتراضات سراسری بازداشت شد و
پس از ۲۰ روز، اول بهمن ۹۶ به قید وثیقه آزاد شد. این فعال حقوق بشر به کمپین گفت پس از بازداشت، به پاسگاه
پارک ملایر منتقل شده و آنجا شدیدا مورد «ضرب و شتم و شکنجه جنسی» قرار گرفته است.
تیمور خالدیان در شرح شکنجه و آزار جنسی‌اش در کلانتری ملایر به کمپین گفت:
«پس از انتقال به کلانتری۱۲ پاسداران معروف به کلانتری پارک، توسطستوان یکم […] و سرگرد
[…] و سایر ماموران و سربازان به طرز بسیاروحشیانه و سخیفی شکنجه شدم و آقای […] با این عنوان که دادستان د
ستور دادهبلایی بدتر از کهریزک بر سر من بیاورند ده نفره مرا زیر ضربات شوکر و باتومو لگد و مشت قرار داده و
سپس با خشونت هر چه تمامتر مرا دمر کرده وبا باتوم زدند، پس از رفتن سرگرد
با گذاشتن باتوم به پشتم و فشار آن به مقعدم ازروی شلوار تا حدی فشار دادند که از شدت درد فکر کردم دارم میمیرم و
در حالت نیمه مرده مرا رها کردند، فشار زیاد باتوم موجب آسیب دیدگی دنبالچه و مقعدم شده و تا چهل روز علاوه بر
درد و سوزش نشستن همچنان برایم دشوار است.»
قرار است جلسه دادگاه این شهروند ملایری، روز سوم خرداد در شعبه اول دادگاه انقلاب ملایر برگزار شود. تیمور
خالدیان به کمپین گفت در حالی قرار است به اتهام «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام»
محاکمه شود که زمان بازداشت، از دندانپزشکی برمی‌گشته و در جریان اعتراضات نبوده است: «من در شلوغی‌های
نهم دی ماه ملایر نبودم، اگر می‌دانستم می‌رفتم ولی متوجه نشدم، مرا روز بعد و در مراجعت از دندانپزشکی به دلیل
سابقه قبلی بازداشت کردند، دادستان یک فرم کلی با جای نام خالی به ماموران نیروی انتظامی، اطلاعات و سپاه داده
بود که هر کس را فکر می‌کنند مشکوک است یا احتمالا در تظاهرات بوده، بازداشت کنند و من به این دلیل بازداشت
شدم.»
تیمور خالدیان به کمپین گفت در اولین جلسه بازپرسی موضوع شکنجه‌های جسمی و روحی و جنسی را به دادستان و
بازپرس گفته ولی آن‌ها صرفا ابراز تاسف کرده‌اند. این فعال مدنی گفت شرح تمام این شکنجه‌ها را در لایحه دفاعیه
به قاضی هم نوشته ولی از ترس صدور حکم سنگین و یا ایجاد مشکل برای خانواده‌اش از شکایت صرف نظر کرده
است.
آقای خالدیان به کمپین گفت پس از بازداشت‌های قبلی او به دلیل ارسال اخبار به رسانه‌های حقوق بشری، ماموران
امنیتی و پلیس او را به شیوه‌های مختلف مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند: «نه از ترس خودم ولی از تنهایی مادر پیرم
ترسیدم شکایت کنم، چون دفعه قبل که سر ارسال خبر بازداشت شدم، نامزدم را تشویق به جدایی کردند و ایشان هم
طلاق گرفت، مادرم را تهدید تلفنی کردند، ملایر شهر کوچکی است و قاضی و پاسگاه و دادگاه یکدیگر را می‌شناسند و
همین باعث شد شکایت نکنم.»
تیمور خالدیان، در سال‌های ۱۳۹۴ و۱۳۹۵ نیز به دلیل ارسال اخبار زندان ملایر به رسانه‌های مدافع حقوق بشر
بازداشت شده و یک بار نیز به اتهام تبلیغ علیه نظام به شش ماه زندان محکوم شد.
موضوع تجاوز، شکنجه و آزار جنسی زندانیان از ابتدای استقرار جمهوری اسلامی از سوی منتقدان و مخالفان مطرح
شده است. تعدادی از زندانیان سیاسی آزاد شده در دهه شصت، جمهوری اسلامی به آزار جنسی و تجاوز متهم کردند،
حسینعلی منتظری، قائم مقام وقت رهبر جمهوری اسلامی در آبان ۱۳۶۵ در نامه‌ای به روح‌الله خمینی در شرح
مشکلات کشور با عبارت «آیا می‌دانید در بعضی زندان‌های جمهوری اسلامی دختران جوان را به زور تصرف
کردند؟ آیا می‌دانید هنگام بازجوئی دختران استعمال الفاظ رکیک ناموسی رایج است؟» به این موضوع اشاره
کرده‌است.
در اعتراضات پس از انتخابات جمهوری اسلامی نیز تعدادی از زندانیان آزاد شده از آزار و شکنجه بدنی در زندان
پرده برداشتند که مهم‌ترین آن‌ها در بازداشتگاه کهریزک رخ داد. مهدی کروبی، یکی از کاندیداهای معترض این
انتخابات نیز با ارسال گزارشی که از مصاحبه با قربانیان تهیه شده بود،اعتراض کردو خواستار دخالت رهبر ایران
شد. گزارش‌هایی که اگرچه به بسته شدن بازداشتگاه کهریزک منجر شد اما به آزار واذیت بدنی و شکنجه جسمی در
زندان‌های ایران پایان نداد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر